Miszcz Pokemon

Gdy przechodząc z klasy do klasy przyglądam się wszystkim na korytarzu, mam wrażenie, że uczniowie dzielą się na dwie grupy - pierwsza to młodzież odpowiedzialna, spokojna i zrównoważona, mająca już dawno za sobą dziecięce wybuchy radości, smutku czy gniewu...

A druga to moja klasa...

- Wiesz, jest tylko jeden powód, dla którego jeszcze chodzę na wf - zagadnęłam Sparkle, gdy wychodziłyśmy z szatni. - Jeżeli nie będę miała formy, to nigdy nie zostanę Królem Szamanów...

Sparkle spojrzała na mnie z politowaniem.

- Królem Szamanów? Dziewczyno, na jakim ty świecie żyjesz? Mistrz Pokemon, to by było coś!

- Mistrz Pokemon to tylko człowiek, a Król Szamanów na dostęp do samych duchów. To jest lepsze niż jakieś tam walczące pluszaki!

- Pluszaki? - oburzyła się Sparkle. - Obejrzyj jeszcze raz filmik, który ostatnio wstawiłam. Jak to są pluszaki...

- Z duchami nie miały by szans!

- Chyba na odwrót!

- No chyba nie!

- To głupia jesteś!

- A ty ślepa!

- Powiedziała ciemna szamanka!

- Phi, trenerka od siedmiu boleści!

Odwróciłyśmy się od siebie i śledzone przez zaciekawione krzykami spojrzenia usiadłyśmy po dwóch różnych ścianach korytarza.

Sparkle wyjęła telefon. Sądząc po nagłym błysku w jej oku, szykowała się do gry w najnowszą wersję Pokemon. Ach, miałam straszną ochotę usiąść obok niej, pogapić się jak gra i wkurzać ją milionami pytań o wszystkie elementy gry. Ale nie mogłam - przecież przed chwilą śmiertelnie się obraziłyśmy! Gdy jednak patrzyłam, jak gra, zaczęły nachodzić mnie wątpliwości...

- Hej, Miyo - zagadnęłam półgłosem siedzącą obok mnie inną przedstawicielkę mojej dziwnej klasy. - Król Szamanów jest silniejszy od mistrza Pokemon, prawda?

Miyo milczała chwilę, analizując pytanie.

- Król Szamanów, po złączeniem z Królem Duchów... - mruczała, marszcząc brwi. - Tak, Król Szamanów jest zdecydowanie lepszy.

Uśmiechnęłam się szeroko. Teraz, gdy na pewno wiedziałam, że mam racje, mogłam w spokoju dalej udawać obrażoną na Sparkle.